Istnieje kilka ras Corgi. Najbardziej rozpowszechnione i popularne są Pembroke Welsh Corgis. Mają niską, mocną budowę i są nieco dłuższe niż wysokie. Ich czaszka jest szeroka, a uszy postawione. Głowa jest średniej wielkości z nożycowym zgryzem i czarnymi brwiami. Pembroke Welsh Corgis mają zazwyczaj od 10 do 12 cali wysokości. Ich łapy są owalne i mają pazury.
Niektóre Corgisy rodzą się z podgiętym ogonem, ale większość z nich ma go obcięty między drugim a piątym dniem życia. Amerykańskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii (American Veterinary Medical Association) twierdzi, że przycinanie ogonów jest wykonywane niemal wyłącznie w celach kosmetycznych i nie ma udowodnionych korzyści zdrowotnych wynikających z tego zabiegu. Warto jednak zauważyć, że ogon corgi jest bardzo małym elementem wyglądu rasy.
Pembroke Welsh Corgi to rasa psów pasterskich. Jest potomkiem rodziny Teckel, z której wywodzi się również jamnik. Pembroke Welsh Corgi został po raz pierwszy uznany za rasę przez AKC w 1934 roku. Powstała ona w wyniku programu hodowlanego w Walii pomiędzy tkaczami flamandzkimi a miejscową ludnością. Pembroke Welsh Corgi znalazł się na 11 miejscu w książce Stanleya Corena Inteligencja psów. Jest to również pies pracujący, który dobrze sprawdza się w ochronie zwierząt gospodarskich.
Mini Corgi są bardzo małe i nie potrzebują dużo jedzenia. Zazwyczaj spożywają mniej niż dwieście kalorii dziennie, ale może u nich wystąpić hipoglikemia, która u małego psa może być śmiertelna. Objawy hipoglikemii u Corgisów to osłabienie, obniżony nastrój, utrata apetytu, zaburzenia widzenia i drżenie. Chociaż Mini Corgisy mogą mieszkać w domach, najlepiej trzymać je na zewnątrz. Ważne jest, aby zabezpieczyć dom, aby chronić swoje zwierzęta.
Warto zobaczyć:
